Doom'un savaşı modern metal müziğin yanında nasıl gelişir?

Doom her zaman metal müzikle simbiyotik bir ilişki paylaştı, o kadar güçlü bir bağlantı, film müziğine veya ikonik şeytani görüntülerine kısa bir maruz kalma bile bu bağı anında ortaya çıkarıyor. Seri, bir Demir Kızlık sahnesinde görebileceğinizi anımsatan acımasız alevler, kafatasları ve şeytani yaratıklar gösterisi ile bilinir. Doom 30 yıllık tarihi üzerinde geliştikçe, film müziği oyunun oyununu yansıttı, her ikisi de sürekli olarak kendilerini yeniden keşfetti. Orijinal oyunun thrash metal köklerinden Doom, Doom: The Dark Ages'de görülen modern metalcore etkileriyle sonuçlanan çeşitli metal alt türlerden geçti.

1993 yılında piyasaya sürülen orijinal kıyamet, 80'lerin sonlarında ve 90'ların başında baskın metal bantlarından ilham aldı. Ortak yaratıcı John Romero, Pantera ve Alice in zincirlerde, Pantera'nın "Savaş Ağzı" na çarpıcı bir şekilde benzer bir riff içeren E3M1: Cehennem Keep Level'den "Untitled" gibi parçalarda belirgin olan etkileri gösterdi. Oyunun skoru, Thrash alt türünü benimsedi, Metallica ve Şarbon gibi grupların özünü yakaladı, oyuncuları Mars'ın koridorları aracılığıyla oyunun kendisi kadar zamansız bir film müziği ile itti.

Doom: The Dark Ages - Oyun Ekran Görüntüleri

6 resim

On yılı aşkın bir süredir Doom, hızlı ateş oyununu benzer şekilde enerjik bir film müziği ile uyumlu hale getirmeye devam etti. Bununla birlikte, Doom 3'ün 2004'te serbest bırakılması önemli bir değişime işaret etti. Bu oyun, hayatta kalma korkusundan esinlenen daha yavaş, daha kasıtlı bir tempoyu benimsedi ve yeni bir ses gerektirdi. Trent Reznor başlangıçta sesi tasarlamak için yaklaşırken, nihayetinde skoru besteleyen Chris Vrenna ve Clint Walsh'du, Tool'un "Lateralus" dan ilham aldı. Doom 3'ün ana teması, karmaşık zaman imzalarıyla oyunun ürkütücü atmosferini mükemmel bir şekilde tamamladı.

Ticari başarısına rağmen, Doom 3'ün hayatta kalma dehşetine sapması, dizide bir anomali olarak görülüyordu. Bu dönem, Call of Duty ve Halo gibi başlıklardan etkilenen FPS oyunlarında daha geniş bir evrim ile çakıştı. Benzer şekilde, metal sahnesi kendi değişikliklerinde geziniyordu, Nu-metal dönemi yeni seslere yol açtı. Doom 3'ün hem oyun hem de müziğe deneysel yaklaşımı, endüstrinin daha çeşitli deneyimlere doğru kaymasıyla uyumlu cesur bir hareketti.

Gelişim zorluklarından sonra Doom, 2016 yılında hayranlarla derinden yankılanan bir yeniden icatla geri döndü. Mick Gordon tarafından bestelenen oyunun skoru, alt bas ve beyaz gürültü katmanları içeriyordu ve oyunun yoğun oyunuyla eşleşen visseral bir deneyim yarattı. Doom 2016'nın film müziği, oyunu yeni zirvelere iten ve en ünlü video oyunu puanları arasında bir yer kazanan DJent alt türünün bir kutlamasıydı.

Devam filmi Ebedi, Gordon'un geri döndüğünü gördü, ancak süreç komplikasyonlarla doludur. Ortaya çıkan film müziği, oyunun daha modern ve deneysel tasarımını yansıtarak metalcore türüne yaslandı. Gordon'un Giriş Me The Horizon ve Mimarlar gibi gruplarla yaptığı çalışmaların unsurları duyulabilir, Doom Eternal'ın platformu ve bulmaca öğelerini tamamlayan elektronik sıçramalar ve ezici arızalar ekleyebilir.

Şahsen, Doom 2016 serideki favorim olmaya devam ediyor, tıpkı takip eden daha rafine çalışmalara göre 2016'nın Raw Metal albümleri tercihim gibi. Doom Ebedi, mükemmel olsa da, benim için aynı özü yakalamıyor, ancak birçok hayran daha yüksek saygı görüyor.

Doom: The Dark Ages, yeni savaş dinamikleri sunuyor ve uygun bir film müziğine ihtiyaç olduğunu gösteriyor. Yeni bestecilerden duyduğumuz snippet'ler, oyunun yenilenmiş oyunuyla hizalanan geçmiş ve şimdiki metal etkilerinin bir karışımına işaret ediyor. Karanlık yaşlar ebedi olan hızdan yavaşlar, Kaptan Amerika benzeri bir kalkan ve Mechs ve Ejderhalar gibi hayattan daha büyük unsurlar, orijinal Doom'un koridor tabanlı savaşını yansıtır.

Dark Ages için film müziğinin, ağır, etkili anlar ve daha hafif, daha çevik bölümler sunabilen oyun kadar çok yönlü olması gerekiyor. Knocked Loose gibi bantlardan etkiler duyulabilir, sismik arızaları orijinal kıyametin anımsatan thrash benzeri unsurlarla harmanlayabilir. Doom gelişmeye devam ettikçe, sadece kendi tarihinden değil, aynı zamanda oyun ve müzikteki daha geniş etkilerden de yararlanır ve her ikisinin hayranları için heyecan verici bir gelecek vaat eder.