„Kopciuszek o 75: Jak księżniczka i szklane kapcie ożywiły Disneya”

Podobnie jak marzenie Kopciuszka zakończyło się o północy, Walt Disney Company stanęła w obliczu podobnego losu w 1947 roku, zmagając się z długiem około 4 milionów dolarów po niepowodzeniach finansowych Pinokio, Fantasia i Bambi, zaostrzonego przez II wojnę światową i innymi wyzwaniami. Jednak to ukochana księżniczka i jej kultowe szklane kapcie ostatecznie uratowały Disneya od przedwczesnego końca do swojej animacji.

Gdy Kopciuszek świętuje 75. rocznicę szerokiego wydania 4 marca, mieliśmy okazję porozmawiać z kilkoma instalacjami Disneya, którzy pozostają zainspirowani tą ponadczasową opowieścią o szmatach do bogactwa. Ta historia nie tylko odzwierciedla podróż samego Walta Disneya, ale także ożywiła nadzieję w firmie oraz powojennego świata szukającego inspiracji i wiary.

Aby zrozumieć kontekst, musimy ponownie odwiedzić wróżkę Disneya w 1937 r. W 1937 r. Z uwolnieniem Śnieżki i siedmiu krasnoludów. Fenomenalny sukces tego filmu-miał tytuł najlepiej zarabiającego filmu, dopóki nie poszedł z wiatrem dwa lata później-zorganizowane Disneya do założenia swojego studia w Burbank, trwałej siedzibie firmy i wytyczania kursu dla przyszłych animacji o długości funkcji.

Po Snow White Disney wydał Pinokio w 1940 r. Z budżetem w wysokości 2,6 miliona dolarów, o około milion dolarów więcej niż jego poprzednik. Pomimo uznania krytyków i zwycięskich nagród Akademii za najlepszy oryginalny wynik i najlepszą oryginalną piosenkę, Pinocchio zaowocował utratą około 1 miliona dolarów. Trend ten kontynuował Fantasię i Bambi, dodatkowo gromadząc dług. Głównym powodem tych niepowodzeń był wybuch II wojny światowej, wywołany przez niemiecką inwazję na Polskę we wrześniu 1939 r.

„Europejskie rynki Disneya wyschły podczas wojny, a filmy nie były tam pokazywane, więc wydania takie jak Pinocchio i Bambi nie działały dobrze”-wyjaśnił Eric Goldberg, współreżyser Pocahontas i główny animator w Genie Aladdina. „Rząd USA zaciągnął następnie Disneya do tworzenia filmów szkoleniowych i propagandowych dla armii i marynarki wojennej. W latach 40. XX wieku studio przechodziło na tak zwane filmy pakietowe, takie jak Make Mine Muzyka, zabawna i fantazyjna czas. To były doskonałe projekty, ale brakowało spójnej narracji od początku do końca”.

Filmy pakietowe były kompilacjami krótkich kreskówek zmontowanych w filmy fabularne. Disney wyprodukował sześć z nich między Bambi w 1942 r. A Kopciuszkiem w 1950 r., W tym Saludos Amigos i Three Caballeros, które wspierały politykę dobrej sąsiedztwa USA mającą na celu przeciwdziałanie nazizmowi w Ameryce Południowej. Chociaż filmy te obejmowały ich koszty i zabawę i fantazyjne za darmo, zmniejszyły dług w studio z 4,2 miliona do 3 milionów dolarów do 1947 roku, odwrócili Disneya z tworzenia tradycyjnych animowanych historii.

„Chciałem wrócić do dziedziny funkcji” - wyraził Walt Disney w 1956 roku, cytowany w Animated Man: A Life of Walt Disney przez Michaela Barriera. „Ale to była kwestia inwestycji i czasu. Dobra funkcja kreskówek wymaga dużo czasu i pieniędzy. Mój brat Roy O. Disney i ja mieliśmy znaczące spór ... Powiedziałem, że albo pójdziemy naprzód, wrócimy do biznesu, albo zlikwiduj i wyprzedamy”.

W obliczu perspektywy sprzedaży swoich akcji i pozostawienia Disneya, Walt i Roy postanowili podjąć ryzyko i zainwestować wszystko w swój pierwszy ważny animowany funkcja od czasu Bambi. Ta decyzja mogłaby oznaczyć koniec studia animacji Disneya, gdyby się nie udało.

„W tym czasie Alice in Wonderland, Peter Pan i Kopciuszek były w rozwoju, ale Kopciuszek został wybrany najpierw ze względu na podobieństwa do Królewnie Śnieżki” - powiedział Tori Cranner, kierownik sztuki w Walt Disney Animation Research Library. „Walt rozpoznał, że Ameryka potrzebuje nadziei i radości po wojnie. Chociaż Pinocchio jest niesamowitym filmem, brakuje mu radości Kopciuszka. Świat musiał uwierzyć, że z popiołów może pojawić się coś pięknego, a Kopciuszek był idealnym wyborem na ten moment”.

Opowieść o szmatach Kopciuszka i Disneya

Fascynacja Walta Kopciuszkiem sięga 1922 roku, kiedy wyprodukował Kopciuszek w Laugh-O-Gram Studios, prekursor Disneya. Ten krótki i późniejszy film fabularny został zaadaptowany z wersji The Tale z 1697 roku Charlesa Perraulta, która sama sięga historii opowiadanej między 7 pne a 23 AD przez greckiego geografa Strabo. To ponadczasowa narracja dobrego kontra zła, prawdziwa miłość i marzenia, głęboko rezonujące z Waltem.

„Królewna Śnieżka była miłą i prostą małą dziewczynką, która wierzyła w życzenie i czekanie na jej urocze księcia” - zauważyła Walt Disney w nagraniu z Kopciuszka Disneya: tworzenie arcydzieła. „Kopciuszek była jednak bardziej praktyczna. Wierzyła w sny, ale także w podejmowaniu działania. Kiedy Książę Nie pojawił się, poszła do pałacu, aby go znaleźć”.

Postać Kopciuszka, naznaczona odpornością pomimo przeciwności od jej złej macochy i przyrodniego, odzwierciedlała własną podróż Walta od skromnych początków obciążonych niepowodzeniami i wyzwaniami, a jednocześnie kierowaną niezachwianym snem i etyką pracy.

Pasja Walta do tej historii utrzymywała się, co doprowadziło do prób ożywienia jej jako głupiego Symphony Short w 1933 roku. Jednak zakres projektu rozszerzył się, kulminacją w decyzji z 1938 r., Aby rozwinąć ją w film fabularny. Pomimo opóźnień z powodu wojny i innych problemów, film przekształcił się w ukochany klasyk, który znamy dzisiaj.

Sukces Disneya z Kopciuszkiem wynikał z zdolności do ulepszania tych ponadczasowych opowieści o uniwersalnym uroku. „Disney wziął te odwieczne bajki i dodał swój wyjątkowy akcent”-powiedział Goldberg. „Wytał je swoim gustem, rozrywką, sercem i pasją, dzięki czemu postacie i opowieści są bardziej powiązane i przyjemne dla wszystkich odbiorców, modernizując i zachowując je dla przyszłych pokoleń”.

Zwierząt Kopciuszka, w tym Jaq, Gus i ptaki, zapewnili komiczną ulgę i środki dla Kopciuszka, aby wyrazić swoją prawdziwą jaźń, podczas gdy wróżka chrzestna, przeanalizowana jako postarzała postać animatora Milta Kahla, bardziej związana z publicznością. Scena transformacyjna, z skrupulatnie ręcznie rysowaną i malowaną iskierką, pozostaje kultową, pokazującą magię i nadzieję centralne dla tej historii.

Dodanie szklanego zrywacza na końcu dodaje głębokości postaci Kopciuszka, pokazując jej siłę i zaradność. „Kopciuszek to nie tylko pasywny bohater” - podkreślił Goldberg. „Ma osobowość i siłę, widoczne, gdy przedstawia drugiego pantofla, który zachowała, wykazując kontrolę nad swoim przeznaczeniem”.

Kopciuszek miał swoją premierę w Bostonie 15 lutego 1950 r. I cieszył się szerokim wydaniem 4 marca tego roku. Był to natychmiastowy sukces, zarabiając 7 milionów dolarów na budżet 2,2 miliona dolarów, stając się szóstym najwyższym filmem zarodkowym z 1950 r. I zdobywając trzy nominacje do nagrody akademii.

„Kiedy wyszedł Kopciuszek, krytycy okrzyknęli to jako powrót do formy dla Walta Disneya” - przypomniał Goldberg. „To był ogromny sukces, przywracając skupienie studia na cechach narracyjnych, takich jak Snow White. Disney, Disney stworzył Petera Pan, Lady and the Tramp, Sleeping Beauty, 101 Dalmatyńczyków, książka dżungli i więcej, wszystko dzięki Kopciuszowi.”

75 lat później Magia Kopciuszka żyje

Siedemdziesiąt pięć lat później dziedzictwo Kopciuszka nadal urzeka i inspiruje. Jej wpływ jest widoczny w kultowych zamkach w Disney Parks i we współczesnej klasyce studia, takich jak scena transformacji sukiennej w Frozen, animowana przez Becky Bresee, która składa hołd magicznemu momentowi Kopciuszka.

Wkład legend Disneya, takich jak dziewięciu starych mężczyzn i Mary Blair, wzbogacił charakterystyczny styl i charakter Kopciuszka. Eric Goldberg podsumowuje trwały wpływ filmu: „Kopciuszek polega na nadziei. Pokazuje, że wytrwałość i siła mogą prowadzić do zrealizowanych marzeń, bez względu na epokę”.