Wat zijn meta-horrorspellen en waarom zijn ze zo uniek?

De evolutie van horrorspellen vormt een constante uitdaging: hoe consequent spanning en angst te genereren. Bekende mechanica worden voorspelbaar, waardoor ontwerp, verhaal en verhaallijn achterblijft als de cruciale onderscheidende factoren. Hoewel echt innovatieve horrorspellen zeldzaam zijn, valt een fascinerend subgenre, dat we "Meta-Horror" noemen, op. Meta-Horror Games breken de vierde muur, die direct interactie met de speler, niet alleen de in-game wereld en personages. Deze interactie verhoogt de game -ervaring naar een nieuw niveau.

Een goed voorbeeld van het breken van vierde muren is Psycho Mantis van Metal Gear Solid. Zijn vermogen om te communiceren met de controller van de speler (een revolutionaire prestatie in 1998) en het onthullen van persoonlijke spelgegevens was baanbrekend. Hoewel veel games sindsdien soortgelijke technieken hebben gebruikt (Deadpool, Detroit: Word Human, Nier Automata), hebben weinigen de impact ervan afgesproken. Vaak is het breken van de vierde muur een aanvullende functie, tenzij het kernontwerp van de game het gebruikt voor verrassende interacties.

Afbeelding: Reddit.com

Onlangs zijn games als Miside gecategoriseerd als "meta-horror", maar hun meta-elementen zijn vaak beperkt tot basisinteractie van de speler, soms gehinderd door complexe spelstructuren. Dit bevat verdere discussie in de toekomst.

Laten we enkele opmerkelijke meta-horror-titels verkennen:

Doki Doki Literature Club!

Afbeelding: Reddit.com

Deze visuele roman uit 2017 presenteert aanvankelijk als een luchtige romantische komedie, maar neemt een uitgesproken donkere wending. De meta-horror-elementen reiken verder dan het eenvoudige speleradres; De game werkt samen met het besturingssysteem van de speler, het maken van bestanden en het manipuleren van de game -omgeving. Deze innovatieve aanpak, hoewel niet helemaal ongekend, stolde de plaats van DDLC als een belangrijke meta-horror-titel.

Oneshot

Afbeelding: Reddit.com

Dit RPG -maker -avontuur verlegt de grenzen nog verder. Hoewel het niet op de markt wordt gebracht als een horrorspel, bevat het verontrustende momenten. De game spreekt de speler rechtstreeks aan via System Windows, maakt bestanden en verandert de titel - allemaal integraal in gameplay. In tegenstelling tot DDLC integreert Oneshot deze meta-elementen volledig in de kernervaring.

IMSCARED

Afbeelding: Reddit.com

IMSCARED is misschien wel de typische meta-horrorervaring. Het wordt vaak beschreven als een 'virus', vanwege zijn systeeminteracties (bestanden maken en verwijderen), maar gerenommeerde meta-horrorspellen zijn niet kwaadaardig. (Wees altijd op hun hoede voor potentieel schadelijke programma's vermomd als games.)

Afbeelding: Reddit.com

IMSCARED stelt expliciet zijn onschadelijke aard bij de lancering en richt zich aan potentiële antivirusvlaggen aan. Het zelfbewuste karakter van de game is echter de kern van zijn gameplay. Het manipuleert het systeem van de speler, crasht, minimaliseert Windows, het beheersen van de cursor en het maken van zowel nuttige als verstorende bestanden. De impact ervan gaat verder dan visuals, waardoor een uniek verontrustende ervaring ontstaat.

Conclusie

Hoewel veel games vergelijkbare technieken gebruiken, beheersen weinigen de meta-horror-ervaring zoals deze titels. De unieke sensaties aangeboden door Meta-Horror maken ze sterk aanbevolen. Als visuele romans niet uw voorkeur zijn, zijn OneShot of IMScared uitstekende alternatieven. Voor degenen die genieten van onvoorspelbare gameplay, biedt Voices of the Void een andere boeiende optie.