"Pulitzer-winnende grafische roman 'Feeding Ghosts' krijgt minimale reactie"

De grafische roman Feeding Ghosts: A Graphic Memoir (MCD, 2024) van Tessa Hulls heeft een historische mijlpaal bereikt door de Pulitzer Prize te winnen, aangekondigd op 5 mei. Dit markeert een belangrijk moment in de literaire geschiedenis, omdat het alleen de tweede grafische roman wordt om ooit deze prestigieuze prijs te ontvangen, volgt op het gebied van kunst spiegelman in 1992. Versloten in de reguliere memoires of autobiografiecategorie, die wereldwijd concurreerde tegen het beste Engelse proza. Opmerkelijk is dat deze onderscheiding wordt geleverd met het voeden van geesten die het debuut van Hulls zijn in het grafische roman Genre.

Ondanks de baanbrekende prestatie heeft de Pulitzer -overwinning voor het voeden van geesten verrassend weinig aandacht gekregen. Sinds de aankondiging twee weken geleden is de verslaggeving schaars, met slechts een paar mainstream- en handelspublicaties zoals The Seattle Times en Publishers Weekly , en een grote Comic Book News Outlet, Comics Beat , rapporterend hierover. Dit is vooral opmerkelijk gezien het feit dat de Pulitzer -prijs algemeen wordt beschouwd als de meest prestigieuze prijs op het gebied van journalistiek, literatuur en muziek in de VS, alleen overtroffen door de Nobelprijs internationaal.

Het Pulitzer Prize Board beschreef het voeden van geesten als "een beïnvloedend werk van literaire kunst en ontdekking wiens illustraties drie generaties Chinese vrouwen tot leven brengen - de auteur, haar moeder en grootmoeder, en de ervaring van trauma uitgedeeld met familiegeschiedenis." De grafische roman, die bijna tien jaar duurde om te voltooien, traceert de impact van de Chinese geschiedenis over drie generaties. Het volgt de reis van de grootmoeder van Hulls, Sun Yi, een Shanghai -journalist gevangen in de omwenteling van de communistische overwinning van 1949. Nadat hij naar Hong Kong was gevlucht, schreef Sun Yi een bestseller memoires over haar vervolging en overleving, maar leed vervolgens een mentale uitsplitsing van waar ze nooit herstelde.

Hulls zichzelf groeide op met getuige van de worstelingen van haar moeder en grootmoeder onder de last van niet -onderzochte trauma en psychische aandoeningen. Haar reactie was om het huis te verlaten en de meest afgelegen delen van de wereld te verkennen. Ze keerde uiteindelijk echter terug om haar eigen angsten en trauma te confronteren, een proces dat ze beschrijft als een generatie die spookt dat de genezende kracht van familie liefde vereiste.

In een interview vorige maand legde Hulls haar motivatie voor het project uit en verklaarde: "Ik had niet het gevoel dat ik een keuze had. Mijn familie-geesten vertelden me letterlijk dat ik dit moest doen. Mijn boek heet Feeding Ghosts, omdat dat het begin was van dit negenjarige proces om echt in iets te stappen dat mijn familieplicht was."

Ondanks deze monumentale prestatie heeft Hulls uitgedrukt dat het voeden van geesten misschien haar laatste grafische roman is. In een ander interview onthulde ze: "Ik heb geleerd dat een grafisch romanschrijver echt ook voor mij isoleert. Mijn creatieve praktijk is afhankelijk van het in de wereld zijn en reageren op wat ik daar vind." Op haar website deelt ze haar intentie om over te stappen in een ingebedde stripjournalist, die samen met veldwetenschappers, inheemse groepen en non -profitorganisaties in afgelegen omgevingen werkt.

Ongeacht wat de toekomst voor deze baanbrekende kunstenaar in petto is, verdient het voeden van geesten wijdverbreide erkenning en viering, die verder gaat dan het rijk van strips en in de bredere wereld van literatuur en kunst.