The South Meraung Village

Yoğun, Java, Agung ve Arip'in sis yüklü ormanlarının kalbinde, Güney Meraung köyünün ürpertici efsanesine tökezledi. Kaderin onları asla tahmin edemeyecekleri bir kabusa götüren anavatanlarının el değmemiş güzelliğini keşfetmek için rutin bir zammı oldu.

Her zaman ikisinden daha maceracı olan Agugn, doyumsuz bir merakla yönlendirilen iyi trodden yoldan saptı. Güneş ufkun altına düştüğünde, uzun, ürkütücü gölgeler döktüğünde, kendini kalın çalılıklarla sarılmış, umutsuzca kayboldu. Orman karanlıklaştıkça panik ortaya çıktı ve gecenin sesleri daha uğursuz büyüdü.

Bu arada, Agug'un yokluğunu fark eden Arip, bir korku dalgası hissetti. Köylüler tarafından güney Meraung köyü hakkında fısıldayan hikayeleri biliyordu - zamanın hareketsiz göründüğü bir yer ve geçmişin ruhları intikamla kaldı. Arkadaşını bulmaya kararlı olan Arip, Agung'un adını söyleyen ormana daldı, sesi baskıcı sessizlik tarafından yutuldu.

Gece düştükçe, Arip'in araması onu bir açıklığın kenarına götürdü. Orada, sisle örtüldü, Güney Meraung köyünü uzattı. Hava çürüme kokusu ile kalındı ​​ve köy kötü niyetli bir enerji ile nabız gibi görünüyordu. Eski, ufalanan evler ürkütücü duruyordu, pencereleri içi boş gözler gibi her hareketini izliyordu.

Arip'in kalbi köyün derinliklerine girerken, ayaklarının altındaki zemin sanki her an yol verebilirmiş gibi hissediyordu. Agung'u buldu, harap bir kulübenin köşesinde toplandı, gözleri terörle genişledi. "Arip, ayrılmalıyız," diye fısıldadı Agung, sesi titriyor. "Burası ... doğru değil."

Kaçışlarını yapmadan önce, köyün içinden süpürülen ürpertici bir rüzgar, onunla birlikte ölülerin fısıltılarını taşıyordu. Gölgeler kendi hayatlarıyla hareket etti ve hava, korkunun özü kemiklerine sızıyormuş gibi soğudu. Kahkaha uzak sesini duydular, etraflarında yankılanan acımasız, alaycı bir ses.

Bir çıkış yolu bulmak için umutsuz olan köyden tökezlediklerinde, görünüşlerle karşılaştılar - çoktan gitti köylülerin günleri, yüzleri acı ve öfkeyle bükülmüş. Her adım daha ağır hissetti, köyün kendisi onları lanetli sınırları içinde sıkışmaya çalışıyormuş gibi.

Sonunda, Dawn kırılırken, sis içinden zayıf bir ışık dökmek, Arip ve Agug köyün kenarını buldu. Son bir enerji patlaması ile koştular, arkalarında soluk ruhların kahkahaları. Ormandan ortaya çıktılar, nefes nefese kaldılar, zihinleri tanık oldukları dehşetten sarıldı.

Güney Meraung köyü artık sadece bir efsane değildi - asla unutamayacakları korkunç bir gerçekti. Ve ormana baktıklarında, şimdi gün ışığında yıkanmışlardır, kaybolmaktan çok daha kötü bir kaderden dar bir şekilde kaçtıklarını biliyorlardı.